μέν Α μέν ...., Β δέ ἀκούω
αὖθις bijw. οὖν

οὖν

ἔτι
νῦν bijw. ἔπειτα λέγω

ἐγώ ὅτι
ἡμᾶς acc. εὖ bijw. / ἀγαθός

εὖ bijw. / ἀγαθός bijv.nw

ἐστίν
ὥσπερ πολλάκις τὸ ἔργον
πράττω ἡμεῖς ἡ βία
ik hoor, ik luister A en B / A, maar B geeft aan dat de zin nog verder gaat
nog dus / dan / nu

dus / dan / nu; leidt een stukje tekst in

weer, opnieuw
ik zeg / ik spreek daarna / vervolgens nu, op dit moment
1 dat 2 omdat ik voor een aanspreekvorm

voor een aanspreekvorm blijft onvertaald

hij / zij is goed

goed

ons
het werk vaak zoals
het geweld wij ik doe